Interview, Michael van Brummelen (SV Loosdrecht)

Interviews hoeven niet altijd met hoofdtrainers te zijn. Vaak staan er namelijk mensen nét buiten de spotlights die minstens zo belangrijk zijn voor het team. Assistent-trainers bijvoorbeeld – de stille krachten, de steun en toeverlaat van de hoofdtrainer. Deze week spraken wij er één van: Michael van Brummelen, assistent-trainer van SV Loosdrecht.

Van Brummelen is al jarenlang een vertrouwd gezicht binnen de club. Naast zijn rol bij het eerste elftal is hij, wanneer de agenda het toelaat, ook actief bij de jeugd als trainer of coach. Bovendien is hij fanatiek supporter van zijn zoon (JO19-1) en dochter (MO17-2) – zolang dat allemaal te combineren valt met de zaterdagse wedstrijd van Loosdrecht 1.

Momenteel volgt hij de opleiding Voetbalcoach 3 (UEFA B), en dat leek ons een mooi moment om eens nader kennis te maken met deze veelzijdige en betrokken clubman.

Hoi Michael, fijn dat je mee wil werken dus om gelijk met de deur in huis te vallen, stel jezelf eens voor aan onze leden?

Michael van Brummelen, 43 jaar, getrouwd met Tessa (44) en vader van Wesley (17) en Alyssa (15) en we zijn allemaal actief bij de club (trainer, speler en/of vrijwilliger). Ik woon in Hilversum, al sinds mijn geboorte. Ik werk op International School Hilversum waar ik Nederlands geef. Ik ben ooit begonnen in het basisonderwijs en na 7 jaar maakte ik de overstap naar het voortgezet onderwijs. Ik heb 9 jaar gewerkt op het Comenius College, waar ik ook geregeld leden van Loosdrecht lesgaf. Ik ben reislustig en heb al veel mooie bestemmingen bezocht. Hoogtepunten waren Hawaii, Frans-Polynesië en de ontmoeting met berggorilla’s in Oeganda.

Wat betekent SV Loosdrecht voor jou?

Loosdrecht vind ik een fantastische club met fijne mensen. Ik ken veel mensen en de sfeer is vaak geweldig. De club is voor velen een plek waar men zich kan ontspannen na een week hard werken op school of op een werkplek. Dat geldt ook voor mij. Bij thuiswedstrijden van het 1^e zijn er vaak veel mensen en inmiddels is de selectie een herkenbare groep voor de supporters.

Vertel je eigen voetballeven eens?

Ik heb in het verleden gevoetbald voor FC Hilversum tot ik 23 was. Ik heb hier de hele jeugd doorlopen en ik begon als spits in de jongste jeugd. Vanaf mijn eerste jaar in de D1 (nu JO13) werd ik getransformeerd naar een cv. Ik ben op mijn 18^e doorgeschoven naar de selectie, maar speelde toen op zaterdag nog wel bij de A1 en op zondag in eerste instantie als wissel bij het 2^e in de reserve hoofdklasse. Na dat seizoen was ik al een basisspeler bij het 2^e. Het 1^e van Hilversum was altijd mijn doel, maar tot een vaste waarde ben ik uiteindelijk nooit gekomen. Ik moest het doen met invalbeurten en een enkele basisplaats. Mijn hoogtepunt was toen ik in de beker een keer basis stond tegen sv Huizen en de gelijkmaker maakte, waarna we de wedstrijd ook nog wonnen met 2-1.

Een schitterend seizoen met een algehele landstitel voor reserveteams was mijn hoogtepunt toen ik 22 was. Helaas maakte de hoofdtrainer, Karel Bonsink, ook na dit seizoen nog steeds andere keuzes achterin, waardoor ik twijfelde aan mijn toekomst bij FC Hilversum.

Toen heb ik de overstap gemaakt naar Loosdrecht waar ik met het 1^e in het eerste seizoen promoveerde naar de 1^e klasse, nadat het team daarvoor al twee kampioenschappen had gevierd in de 3^e en 4^e klasse. Mooi moment dat seizoen was dat we in de beker een poule hadden met mooie clubs, waaronder FC Hilversum. We wonnen uit met 2-0 en ik had een assist. Dat seizoen degradeerden we weer uit de 1^e klasse. Daarna was het alle seizoenen 2^e klasse. Helaas moest ik op 30-jarige leeftijd stoppen in verband met slijtage aan mijn knieën. In dat laatste seizoen degradeerde het 1^e ook nog eens naar de 3^e klasse. Ik had me een leuker slot van mijn voetbalcarrière voorgesteld, maar het liep nu eenmaal zo.

Hoe ben je het trainersvak ingerold?

Na een jaar niks gedaan te hebben, nadat ik was gestopt met voetballen, pakte ik het trainerschap bij FC Hilversum op. Zij belden me op en hadden een trainer nodig voor de JO17. Helaas viel daar de jeugd binnen enkele jaren volledig uiteen en ben ik na drie seizoenen bij Loosdrecht terechtgekomen, waar ik als trainer begon bij de JO19, met spelers die nu in de A-selectie zitten, zoals o.a. Bert Doornekamp, Pim Schakel en Berend Bakker. De afgelopen jaren ben ik actief geweest als trainer van de JO19, MO17, MO13 (dochter), het 2^e en nu voor het 2^e jaar als assistent-trainer van Anthony Servinius bij het 1^e. In mijn derde seizoen als trainer van het 2^e haalde ik mijn diploma, UEFA C, nu VC2.

Wie of wat heeft je gestimuleerd?

Het feit dat je zelf niet meer mag/kan voetballen was even een domper. Het spelletje blijft echter aantrekkelijk en ik vind de omgang met spelers erg leuk. De voetbalhumor mis je als je niet meer actief bent. Dat zorgde ervoor dat ik na een jaar alweer op het veld stond, maar nu in een andere rol dan speler.

Hoelang ben je al assistent-trainer?

Dit is nu mijn tweede seizoen als assistent-trainer.

Nooit eerder hoofdtrainer geweest?

Niet bij een eerste elftal, wel bij het 2^e, maar de ambitie om hoofdtrainer te worden heb ik wel. Anders was ik ook niet begonnen aan de opleiding VC3, die mij toegang geeft tot clubs die met hun 1^e in de 3^e en 2^e klasse spelen.

Wat is een van jouw mooiste herinneringen als trainer in het verleden?

Het mooiste seizoen was de titel met de JO19 in de 2^e klasse (eerste helft van het seizoen) en het ongeslagen kampioenschap in de 1^e klasse in de tweede helft van datzelfde seizoen. Mooi om te zien dat vanuit die groep veel jongens het tot de selectie hebben geschopt. Ook bij FC Hilversum heb ik twee keer een titel gepakt in de 2^e klasse. Ik heb daarnaast veel plezier ervaren als trainer van het 2^e, waar ik met Midas een fantastische assistent-trainer had en mocht werken met gezellige en heel goede spelers.

Welke trainer heb jezelf altijd de beste gevonden in jouw spelende jaren?

Ik heb goede herinneringen aan André Sleurink, mijn trainer in mijn laatste jaar in de jeugd bij FC Hilversum. De beste trainers waren echter mijn medespelers bij FC Hilversum. Ik heb veel geleerd van Pieter Mulders, Dogan Corneille, Dennis Gerritsen en Maurice Koenen.

Wat zijn jouw ambities?

Ik wil mijn cursus dit seizoen afronden en misschien volgend seizoen al hoofdtrainer zijn. Het zou mooi zijn als dat bij Loosdrecht kan, maar anders moet ik verder kijken. Anthony neemt afscheid, dus ik weet niet of nog een jaar assistent-trainer bij een nieuwe trainer mij verder vooruit gaat helpen. Maar ik weet nog niet wat de toekomst brengt.

Het laatste woord is aan jou Michael, wil je nog iets toevoegen?

Ik zie Loosdrecht als ‘mijn cluppie’. Ik heb hier mooie jaren meegemaakt als speler en als trainer. Ik hoop van harte dat onze wegen nog niet gaan scheiden, maar als dat wel zo is, denk ik dat onze paden zich ook wel weer een keer gaan kruisen.

Ik wil nog een laatste shout-out doen naar alle vrijwilligers die een club als Loosdrecht draaiende houden. Selectiespelers worden vaak gezien als voorbeeld voor de jeugd, maar als ik zie wat vrijwilligers allemaal doen voor deze club, kan ik niets anders dan mijn waardering voor hen uitspreken.