‘FZO is mijn cluppie’: de onvergetelijke bijdrage van Cor Vriend

Interview met Cor Vriend, vrijwilliger bij FZO

Cor Vriend – Een leven lang FZO: “Het is mijn lust en mijn leven”

Bij FZO zijn er mensen die je niet kunt wegdenken uit het clubbeeld. Namen die al tientallen jaren verbonden zijn aan het blauwe hart van de vereniging. Eén van die mensen is Cor Vriend, vrijwilliger, bouwer, sfeermaker, veteraan en vooral: FZO’er in hart en nieren.

Kunt u zich nog herinneren hoe u ooit bij de club bent begonnen? Wat was uw eerste taak of rol toen u startte als vrijwilliger?

Ik ben bij FZO gekomen vanaf de B-junioren, dat was in 1971.

Waarom besloot u destijds om iets voor de club te gaan doen?

Na jarenlang in het eerste elftal en later bij de veteranen te hebben gevoetbald, vond ik het tijd om ook iets terug te doen voor de club. Ik had mooie voorbeelden van mensen die zich vrijwillig inzetten, en bovendien hing er altijd een gezellige sfeer na de wedstrijden samen een biertje drinken hoorde daar ook bij.

Had u toen gedacht dat u er zó lang bij zou blijven?

Jazeker! De club straalde zoveel warmte en gezelligheid uit. Het ‘ons kent ons’ gevoel leeft bij FZO echt, en dat is altijd zo gebleven.

Welke taken neemt u allemaal op zich en hoeveel dagen per week bent u aanwezig, gemiddeld qua tijd?

Ik heb jarenlang achter de bar gestaan om Ome Bas, die helaas is overleden, te helpen. Verder heb ik geholpen bij alle verbouwingen en ben ik nog steeds actief als er iets moet gebeuren.

Ik heb in de organisatie van de Vrienden van FZO gezeten, in de feestcommissie, en tegenwoordig ben ik onderdeel van het Clean Team met allemaal gepensioneerde jongens die ik al jaren ken. Daarnaast hebben we dit seizoen de keuken opnieuw opgezet, samen met Jan en Daan, en dat loopt hartstikke goed.

Bent u ook in het weekend aanwezig en waar bestaat het vrijwilligerswerk dan uit?

Door de week doen we de boodschappen, draaien en braden we de zelfgemaakte gehaktballen en maken we tosti’s. Op zaterdag staan we in de keuken met z’n drieën, Daan, Jan en ik.

We horen dat je ook in de keuken te vinden bent en dat jouw bal gehakt een echte specialiteit is. Klopt dat? En wat maakt die bal gehakt zo populair?

Het is niet alleen mijn gehaktbal, we doen dat echt samen, Daan, Jan en ik. In het verleden stond FZO al bekend om zijn lekkere gehaktbal. Mensen kwamen zelfs speciaal langs als ze aan het fietsen waren om bij ons een bal gehakt te eten. Dat is toch prachtig?

Tijdens de bouw van de nieuwe kantine was je vrijwel dagelijks aanwezig. Hoe heb jij die periode ervaren? Was dat zwaar, bijzonder, gezellig…? Wat is je tijdens de bouw het meest bijgebleven?

Ik was er bijna elke dag, soms wel vijf of zes dagen per week, om mijn steentje bij te dragen. Het was hard werken, maar vooral een ontzettend mooie en gezellige tijd.

Heeft FZO meer vrijwilligers of komt er veel op uw schouders terecht?

Jazeker, FZO staat bekend om zijn vrijwilligers. Mensen zoals Jan van Koetsveld en Hans de Groot zijn er ook dagelijks. En het bestuur doet er alles aan om alles goed te regelen, ook al werken die mensen ernaast nog gewoon.

Zijn er momenten die u nooit meer vergeet, een kampioenschap, een gebeurtenis, of een grappig voorval?

De promotie met het eerste elftal in 1981 vergeet ik nooit meer, net als de zes kampioenschappen met de veteranen. Ook het kampioenschap met Piet Schrijver en met Remco Claessens was geweldig.

Een grappig moment? Tijdens een wedstrijd had ik een veiligheidsspeld met een blauw kopje in mijn broek gedaan. Ik liep steeds bij een spits die goed kon koppen. Twee keer prikte ik hem per ongeluk in zijn kont met die speld daarna heb ik hem niet meer in de zestien meter gezien!

Wat is volgens u het grootste verschil tussen de club van toen u begon en de club van nu?

De sfeer en omgang met elkaar zijn nog steeds hetzelfde, dat ‘ons kent ons’ gevoel is gebleven. Nieuwe leden passen zich snel aan. Wat wel anders is, vroeger moest mijn moeder mijn shirt, broekje en kousen zelf wassen die had ik zelf gekocht, zonder reclame erop. De mentaliteit is door de jaren heen wel veranderd, maar in positieve zin.

Wat betekent deze club voor u persoonlijk en wat geeft u energie om steeds weer klaar te staan?

FZO is mijn lust en mijn leven. Ik ben één jaartje weggeweest, in 1980, toen ik bij Patria ging spelen. Daar heb ik veel geleerd, maar al tijdens de voorbereiding had ik spijt. Niets ten nadele van Patria, maar FZO is en blijft mijn club.

Zijn er ook moeilijke momenten geweest en wat hield u dan toch bij de club?

Zeker. Vooral het verlies van mensen die zich jarenlang hebben ingezet voor FZO. Juist door hen wil ik dat de club blijft bestaan als eerbetoon aan iedereen die er niet meer is.

Wat zou u willen meegeven aan jonge mensen of ouders die twijfelen om vrijwilliger te worden? Hoe belangrijk is vrijwilligerswerk voor het voortbestaan van een club?

Vrijwilligerswerk geeft zoveel plezier! Je doet iets voor elkaar én voor de kinderen. Zonder vrijwilligers kan een club simpelweg niet bestaan. We kunnen het niet met maar een paar mensen doen, we hebben elkaar allemaal nodig.

Heeft u nog een wens of droom voor de toekomst van de club?

De nieuwbouw is weer een mooie uitdaging. Het is fantastisch om te zien dat jonge vrijwilligers het werk in de nieuwe kantine hebben opgepakt. Ze doen het netjes en met enthousiasme, en de keuken is nu al een groot succes.

Als u terugkijkt op al die jaren, waar bent u dan het meest trots op?

Dat FZO mijn cluppie is en dat mensen van andere clubs me nog steeds herkennen. Ik ben trots dat alles om ons heen weer blinkt, dat we het netjes houden, en dat het eerste elftal weer lekker draait. Voor mijn gevoel schijnt de zon weer bij ons!

Tot slot, u wilde nog iets toevoegen over bijzondere momenten die u was vergeten.

Ja, ik was bijna vergeten te noemen dat ik al sinds 2005 samen met Herre en Karel het jaarlijkse veteranenweekend organiseer. We zijn inmiddels door heel Nederland geweest, van Valkenburg tot Texel, van Friesland tot Zeeland. Het mooiste is dat er spelers meegaan van 35 tot wel 80 jaar dat zegt alles over de saamhorigheid.

Ook het 50-jarig jubileum in 2014 is een absoluut hoogtepunt geweest.

We begonnen met nul euro, maar met een fantastisch team hebben we een groot feest neergezet, met diverse artiesten en een wedstrijd tegen Lucky Ajax. Die eindigde in 9-9, en via de Johan Cruijff Foundation konden we een mooi bedrag doneren. ’s Middags hadden we een grote feesttent op het terrein en ’s avonds een spetterend feest. Uiteindelijk hebben we ruim €23.000 omgezet! Als dank hebben we later speciaal voor de vrijwilligers een feestavond georganiseerd voor hun geweldige inzet.