Dennis Dikken: “Dat clubgevoel, dat raak je nooit kwijt”

Interview | Dennis Dikken (Dikken Betonconservering / Voetbal Midden Nederland)

Ik ken Dennis Dikken vooral van onze gezamenlijke voetbaljaren in de veteranen van de De Zebra’s. Tegenwoordig is hij eigenaar van Dikken Betonconservering en als partner bertrokken bij Voetbal Midden Nederland. Een gesprek over voetbalhumor, vriendschap en ondernemerschap.

Dennis, allereerst hoe kijk je terug op jou voetbaltijd bij De Zebra’s?

“De Zebra’s was echt mijn club. Ik heb er vanaf mijn vijfde tot 2013 gespeeld. Daarna kwam die door de gemeente opgelegde fusie met Bloemenkwartier, maar dat voelde niet meer als De Zebra’s. Ik ben er nog één keer geweest, maar het was mijn club niet meer. Alles betekende De Zebra’s voor mij: in de jeugd twee keer trainen, op zaterdag voetballen, zondag bij de senioren kijken. En later bij de senioren zelf twee keer trainen, jeugd begeleiden en dan zondag proberen een bal te raken. Vrienden voor het leven gemaakt, veel gelachen en af en toe ook gehuild.”

Wanneer kwam het moment dat je stopte met voetballen en mis je het nog wel eens?

“Ik stopte toen ik een jaar of 35 was. Ik keepte toen in het tweede, een echt bierelftal. Tijdens een wedstrijd op het strakke zandveld stuiterde de bal vreemd op. Twee aanvallers kwamen op me af, ik dook de verkeerde kant op en werd toen volledig geraakt. Knie gekneusd, rug in de kreukels, bekken verschoven… einde voetbal. En ja, ik mis het soms nog wel, vooral de humor. Die ongein zodra je elkaar op de club ziet aankomen, dat was goud.”

Je bent eigenaar van Dikken Betonconservering. Hoe is dat ontstaan en wat doen jullie precies?

“Wij doen vooral betonreparaties, kelderafdichtingen en kunststof vloerafwerkingen. Na mijn diensttijd, ik zat in voormalig Joegoslavië in ’93-’94 ben ik via mijn zwager in dit werk gerold. Even een paar weken helpen en nooit meer weggegaan. Op mijn veertigste ben ik voor mezelf begonnen.”

Wat vind je het mooiste aan je werk?

“Het totaalplaatje. Mensen hebben een probleem, lekkage, stukken beton die naar beneden vallen of een te gladde vloer en wij lossen dat op. Dat geeft voldoening. En als je dan ook nog betaald krijgt, is het helemaal mooi.”

Je bent ook partner bij Voetbal Midden Nederland. Hoe is dat ontstaan?

“Door dezelfde ongein als bij het voetbal. Ik ken William en Alexander goed van voetbal en de derde helft. Toen dat initiatief voorbij kwam, dacht ik: doen! Net als vroeger eerst 10 euro lappen omdat je vriend het vraagt, daarna pas vragen waarvoor.”

Wat trekt je het meest aan in Voetbal Midden Nederland?

“Vooral de liefde voor het voetbal. Het is allemaal wat minder geworden dan vroeger, dus een beetje saamhorigheid en beleving met elkaar is belangrijk. Dat gevoel brengt dit initiatief terug.”

Je bent ook sponsor van Stichting MZS. Waarom wilde je juist die stichting steunen?

“Haha, ik moet eigenlijk zeggen: ik moest van Alexander! Nee, zonder gekheid, het is een mooi lokaal initiatief dat de minderbedeelden een hart onder de riem steekt. Als je daar geen sponsor van wilt zijn, dan weet ik het ook niet meer.”  Maar ook dat alles samenkomt. Leuke berichten op Facebook, benefietwedstrijden met veel saamhorigheid. Mooi om te zien dat iedereen zich inzet, ook al konden we elkaar vroeger op het veld soms wel ‘dooien’. Dat is de kracht van voetbal.”

Ben je zelf nog vaak op de amateurvelden te vinden?

“Nee, eigenlijk niet. Mijn kleinkinderen voetballen ook niet. Maar ik ben wel regelmatig bij Ajax te vinden. Daar hangt nog diezelfde sfeer van vroeger, het oude clubgevoel met je vrienden.”

Tot slot: wat betekent voetbal nog voor jou?

“Ajax zit echt in mijn voetbalhart. En dit combineren met werk is vrij eenvoudig: als Ajax speelt, wordt er niet gewerkt!”