Afscheidsduel voor Jeffrey van Maanen

Na dertien seizoenen zwaaide aanvoerder Jeffrey van Maanen (31) afgelopen seizoen af af bij het Zeister Saestum. Aanstaande zondag 19 oktober krijgt hij zijn dik verdiende afscheidsduel. Voordat deze wedstrijd wordt gespeeld zochten wij Jeffrey nog even op

Hoi Jeffrey, zondag staat er iets moois te gebeuren: Saestum heeft een prachtig afscheidsduel voor je geregeld. Jij met je vrienden tegen de club waar je jarenlang aanvoerder was.

Zeker, ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien!

Je bent inmiddels al een paar maanden gestopt bij de selectie en speelt nu in een vriendenteam. Wees eens eerlijk: begint het soms nog te kriebelen of heb je het los kunnen laten?

Eerlijk is eerlijk, het kriebelt zo nu en dan zeker. Wij spelen nu met het 3^e op thuiswedstrijden ook voor het 1^e en kunnen daarna mooi kijken. Als je je oude team dan ziet spelen, dan zou het liefst het veld instappen.  Maar ik ervaar ook dat de huidige situatie beter in mijn leven past.

Je bent met je 31 jaar nog relatief jong. Als je nu zaterdags in het veld sta ben je dan niet te fanatiek? Neem aan dat er jongens om je heen lopen die misschien de 3^e helft belangrijker vinden? ;-)

Die vraag kan je beter aan mijn teamgenoten stellen, maar ik merk zeker dat ik op sommige trainingen of wedstrijden wellicht wat aan de fanatieke kant ben. Maar dat zit nou eenmaal in mijn karakter, vriendenteam of niet, winnen is nog steeds het doel, anderzijds realiseer ik me ook steeds meer dat dit in een vriendenteam niet altijd zo hoeft te zijn.

Kijk je nog wel eens bij het eerste elftal of is het gezellig de kantine in en daar genieten??

Zeker, thuiswedstrijden kijk ik om de week. Wel met een biertje in mijn hand tegenwoordig, wat overigens ook niet verkeerd is. Maar ik vind het hoe dan ook leuk om het 1^e te blijven volgen. Je hebt er zelf jaren gevoetbald en dan laat je dat niet in één keer los.

Als je terugkijkt op dertien jaar Saestum 1, dan neem ik aan dat de mooie momenten toch overheersen bij de mindere momenten? Welke drie mooie momenten in die 13 jaar zal je nooit vergeten?

- Het moment dat ik als centrale verdediger een hattrick maakte tegen  Wasmeer, dit was in 2016-2017 als ik me niet vergis.

- Het kampioenschap onder Gerard Pouw

- De 1-2 overwinnen uit bij SV Zeist vorig seizoen

Als je daarnaast één seizoen opnieuw zou mogen beleven, welk jaar zou dat dan zijn en waarom juist dat seizoen?

Dat was het 1^e seizoen onder Maykel Tak, 2016-2017 ook als ik me niet vergis. Het viel dat jaar allemaal goed samen. We hadden een hele leuke groep spelers en staf, iedereen kon goed met elkaar overweg en daarnaast was het ook een zeer talentvolle groep. Veel goede wedstrijden gespeeld en ook periodekampioen geworden, helaas in de nacompetitie uitgeschakeld. Maar met dat elftal hadden we ook in de 2^e klasse goed mee kunnen komen. Dit was als speler overigens ook mijn beste seizoen.

Zie jij jezelf in de toekomst nog terug in een trainersrol of een andere functie binnen het voetbal – misschien zelfs bij Saestum – of blijft het voorlopig gewoon lekker voetballen met vrienden en prima zo?

Op korte termijn zie ik dit niet heel snel gebeuren, vanwege mijn gezin en bedrijf. Wellicht als mijn kinderen aan het voetballen gaan dat dit verandert. Dus voorlopig blijft het bij lekker voetballen.

Zondag is dus jouw moment. Je hebt je eigen team mogen samenstellen. Zitten daar ook wat oude cracks van 10 jaar geleden tussen of toch nog actieve selectiespelers, die misschien elders actief zijn?

Het is zeer zeker een mooie mix van oude en actieve spelers, het is een bijzonder mooie groep spelers. Het viel me op hoe snel ik een mooi team kon samenstellen met spelers met wie ik mooie herinneringen heb gedeeld. Natuurlijk zijn er nog veel meer spelers met wie ik een geweldige tijd heb gehad, maar helaas kon ik niet iedereen meenemen in dit elftal.

Kun je alvast een klein tipje van de sluier oplichten: welke speler mocht in jouw afscheidsduel absoluut niet ontbreken?

Ze zijn allemaal belangrijk, maar de belangrijkste in het geheel is voor mij toch Nick Garia, mijn voetbalmaatje sinds dat ik 4 jaar oud ben en we hebben afgelopen jaar beiden het 1^e elftal ingeruild voor het 3^e, dus deze wedstrijd is als je het mij vraagt ook deels voor hem. Maar er zitten meerdere parels tussen hoor. Van de Afghaanse sloopkogel Foad Karimi tot aan de gebroeders Bakkenes.

Tot slot: je hebt het in het verleden wel eens gehad over de veranderde mentaliteit bij jonge spelers. Als je de nieuwe generatie die net doorbreekt één advies zou mogen geven, wat zou dat dan zijn?

Dat het begint bij de bereidheid om ergens hard voor te willen werken en verantwoordelijkheid te nemen. Talent brengt je ver, maar discipline en de wil om te winnen maken uiteindelijk het verschil. En niet te vergeten een stukje acceptatie en geduld, dit zou de rol van een hedendaagse trainer wat makkelijker maken.

Alvast een heel mooi afscheidsduel en dat vele mogen komen kijken!

Dank je William!