Van blessureleed tot topamateurtrainer: René’s weg naar Rijnsburgse Boys

Hoi Rene, allereerst dank dat je hier aan wil meewerken, is toch een mooie eer voor ons.

Laten we beginnen bij het begin. Waar is jouw actieve voetballeven ooit begonnen, en hoe zag je jeugdperiode eruit?

"Ik ben geboren in Maasland en dus ook begonnen bij M.V.V.’27 als speler en als trainer. Ik was een technische speler met veel inzicht, conditioneel erg sterk i.v.m. mijn tenniscarrière ernaast, wel vrij langzaam. Op mijn 16^eging ik vervroegd over naar het 1^e elftal."

Bij welke club heb je je senioren debuut gemaakt en onder welke trainer?

"Nadat ik 4 jaar in het 1^e speelde bij MVV’27 kreeg ik een aanbieding van Erik Gudde, toen hoofdtrainer van Excelsior Maassluis om de overstap te maken naar het “grote Excelsior”."

Je moest helaas al vroeg stoppen vanwege een blessure. Wat gebeurde er precies, en hoe oud was je toen?

"Bij Excelsior 2 mooie jaren gehad, ik was soort van 12^e man, viel vaak in, speelde soms zowel in het 2^e als bij 1 op 1 dag. We werden in mijn 1^e jaar ook kampioen op het hoogste niveau in 1991 met zowel het 1^e als 2^e. In mijn 2^e jaar kwam er al uit dat ik al mijn hele leven rondloop met een aangeboren heupafwijking. Daardoor genoodzaakt om te stoppen met actief voetballen (al probeerde ik nog wel een terugkeer bij MVV) en ging ik noodgedwongen wel heel erg vroeg me gooien op het trainersgebeuren zowel in de tennis als in de voetbalsport."

Wat was je voor een speler, kun je dat kort omschrijven?

"Omdat ik niet snel was, maar wel redelijk groot was en door mijn tennis enorm goed kon timen maakte Gudde mij van een dynamische middenvelder een spits. Kopsterk en technisch vaardig."

Wanneer begon het trainersvak te kriebelen – al tijdens je actieve carrière of pas daarna?

"Heel mijn leven al, vanaf mijn 15^e was ik al gecharmeerd van lesgeven en voor een groep staan. Ik was al snel met diverse teams in de weer en gaf ook al op jonge leeftijd tennisles."

Klopt het dat je ook voorzitter bent geweest van een ijshockeyvereniging, hoe is dat zo gekomen?

"Mijn pa ging iedere vrijdagavond naar de ijshockey in Den  Haag, gooide zijn supermarkt dicht om 20:00 uur en om 20:30 uur zaten wij bij HIJS in Den Haag. Later deed ik dit met vrienden, enerzijds i.v.m. de sfeer, anderzijds omdat dit de mooiste teamsport is ter wereld. Toen de club voor de 8^e keer failliet ging in 9 jaar tijd zei ik een keer tegen de toenmalige voorzitter met een grote mond of ze nu die club is een keer normaal konden gaan besturen, waarop hij zei: “neem het maar over”. Dat heb ik gedaan met een klein clupje mensen. Dit is enorm uitgegroeid tot iets moois. We gingen van 100 naar 1400 toeschouwers gemiddeld, m.b.t. een begroting van 60.000 naar 500.000 euro. Van de laatste plek naar een kampioenschap voor het eerst weer sinds 45 jaar. Het was 4 jaar lang heel hard werken maar wel een enorm mooie periode."

Je bent begonnen als beginnend trainer in de lagere klassen en inmiddels actief op het hoogste amateurniveau bij Rijnsburgse Boys. Kun je kort vertellen hoe jou trainersloopbaan precies is verlopen?

"Ik begon bij MVV, daar van de jongste t/m het 2^e getraind, HJO geweest, maar ook circa 15 jaar niks gedaan meer i.v.m. een eigen Tennisschool. Daarna weer opgepakt bij de jeugd van GDA en wat andere clubs en na mijn ijshockey avontuur gesolliciteerd als HJO bij USV Hercules voor 20 uur per week. Dit ging ik uitbouwen, Hercules ging heel hard, kreeg een contract van 32 uur, moest wel eens een o17/19 overnemen omdat de trainer eruit moest/ging. Echter ik wilde toch ook wel zelf meer het veld op. Heb Hercules gecombineerd met 3 jaar lang SCH’44, een mooie 2^e klasser, daarna ging ik naar SO Soest, inmiddels mijn VC4 gehaald en toen vroeg Hercules of ik hoofdtrainer wilde worden. Na 4 jaar hoofdtrainer nu alweer mijn 2^e jaar bij Rijnsburg."

René in zijn tijd bij USV Hercules

Wat was onderweg de grootste uitdaging — tactisch, mentaal of organisatorisch?

"Als je de bereidheid hebt om altijd te ontwikkelen dan gaat dat op voor ieder onderdeel. Ik denk dat ik vooral op het gebied van samenwerken binnen een staf de meeste stappen heb moeten maken. Heel lang gewend geweest om met slechts een paar mensen überhaupt in een staf te zitten, nu bij Rijnsburg maar ook eerder bij Telstar werk je al gauw met zo’n 15 man samen."

Zijn er trainers in je voetballeven geweest waar je zeker iets van hebt opgestoken of van iedereen een beetje en daar je eigen sausje over heen gegoten tot de trainer die je nu bent?

"Je leert niet alleen van de positieve dingen maar ook van trainers die het anders doen. Dus je leert van iedereen! Toen ik als broekie in Maassluis ging voetballen en dacht dat ik het uitgevonden had deed Eric Gudde mijn ogen openen. Daarna nauw samengewerkt met Jochem Twisker en Eric Speelziek bij Hercules, later weer bij Telstar met Correia en vooral veel kijken en uitproberen dan krijg je een mooi sausje waarbij je altijd je eigen identiteit moet behouden."

Afgelopen seizoen was je enkele maanden assistent-trainer bij Telstar, wat was precies de functie als assistent? Hoe kwam je daar terecht en wat heb je van die periode geleerd, ( je bent nooit uitgeleerd zegegn ze), trouwens een mooi kampioenschap meegemaakt naar de eerdivisie?

"Ik was live bij studio voetbal toen een ieder verbolgen daar was over het feit dat ik niet aangenomen was voor mijn coach betaald voetbal cursus. Tijdens die uitzending op TV kreeg ik een app van Anthony dat hij graag met me in gesprek wilde. Hun assistent Gert Jan Tamerus was ziek thuis en ze zochten nog iemand om deel 2 van het seizoen af te maken. Na een prettig gesprek besloot ik na overleg met Rijnsburg om dit erbij te doen. Ik heb daar enorm veel geleerd. Over mezelf om assistent te zijn, over de aanpak van Anthony, de speelwijze van Telstar, over betaald voetbal wetten, over een visie die klopt, enz.enz."

Wat zijn de grootste verschillen tussen topamateurvoetbal en het profvoetbal?

"De verschillen zijn best groot. Qua sfeer binnen een selectie, qua hoeveel tijd je spelers tot je beschikking hebt en daardoor je ook meer moet en kan communiceren en eisen. Veel meer tijd voor het fysieke deel en ook voor bijvoorbeeld corners en vrije trappen. Qua niveau zit het hem meer in de breedte, bij Telstar zijn de spelers 16 – 24 3 niveaus beter dan de spelers van Rijnsburg. Ik merk wel dat de top van het amateurvoetbal zich enorm heeft ontwikkeld en het verschil aanzienlijk verkleint heeft."

Waar ben je tot nu toe het meest trots op in je ontwikkeling als trainer?

"Dat ik op deze mooie lange route volledig mezelf ben gebleven. Dat ik me voor niets en niemand te groot voel. Daarnaast ben ik erg trots op het feit dat het me vaak lukt om naast het vaak winnen dit ook te doen met aantrekkelijk en verzorgd voetbal."

Welke trainersdiploma’s heb je in je bezit?

"VC4 en nu dus voor de 2^e keer me aangemeld voor coach betaald voetbal."

Wat heb je er allemaal voor moeten doen om dit niveau te bereiken?

"Ik heb een groot risico genomen door volledig voor het voetbal te gaan. Toen ik bijvoorbeeld 14 jaar geleden begon bij Hercules en daar voor 20 uur per week in dienst kwam was ik daar minimaal 40 uur te vinden. Ook heb ik nog niet zo lang geleden nog de o17/o18 getraind bij HBS zodat ik daar bepaalde vormen kon uitproberen. Ik heb de afgelopen maanden stage gelopen bij FC Utrecht en Sparta en ga dit ook nog doen bij ADO en NEC. Daarnaast ook nog e.e.a. geleerd van mijn docentschap bij de KNVB, je kan overal wel wat uithalen. Maar dat ik de afgelopen 20 jaar zelden een avond vrij was en het volledige weekend bezig was zijn best wel offers, gelukkig krijg ik er enorm veel plezier voor terug."

René voor de microfoon bij ESPN

Je loopt al heel lang mee in dit voetbalwereldje, is er in de loop der jaren veel veranderd in de mentaliteit van spelers, bijvoorbeeld in inzet, discipline of beleving van het spel?

"Er is enorm veel veranderd. Dat ligt niet aan het spel, dat ligt aan de verschillende generaties. Spelers van 30 jaar oud vinden nu ook al spelers van 19 “anders”. Spelers met hun telefoon in de kleedkamer, spelers die niet meer in teambelang denken maar vol bezig zijn met zelf slagen, spelers die na een geweldig mooie overwinning in de bus terug niet blij zijn i.v.m. een te kleine rol in die wedstrijd. Maar ook veel positieve veranderingen hoor. Doordat spelers willen slagen eisen ze meer van zichzelf, trainen ze vaak nog extra."

Wat vraagt dat van jou als trainer, om nieuwe generaties te bereiken en te motiveren?

"Ik durf te beweren dat je in de top van het amateurvoetbal ook gewoon fulltime aan de bak moet. Zoveel spelers willen aandacht, willen slagen, je staf wordt steeds groter, je kan alles terugkijken van tegenstanders, ik kan je mijn weekindeling laten zien en dan ga ik ruim over de 40 uur heen."

Wat is op dit moment je grootste uitdaging of ambitie als trainer?

"Ik wil mijn betaald voetbal diploma halen. Ik wil als hoofdtrainer nog het betaald voetbal in of op top amateurvoetbal meespelen bovenin wat ik nu doe, want ik geniet nu ook volop. Daarnaast wil ik me vooral blijven ontwikkelen als trainer."

Welke vijf prachtige momenten in je trainersloopbaan tot op heden schieten je gelijk te binnen. Het mag van 1 t/m 5. De mooiste, 1 na, etc, etc. En anders gewoon de 5 mooiste niet perse in volgorde!

1.     Van Ajax winnen met Hercules

2.     Met Telstar promoveren naar de eredivisie

3.     Met Rijnsburg winnen van Roda JC en Volendam

4.     Met Rijnsburg spelen in de 1/8 finale van de KNVB beker tegen Feyenoord

5.     Met Hercules met 1 been in de kwartfinale te hebben gestaan in de topwedstrijd tegen Cambuur (4-3 verlies in de 121^e min.)

6.     Met Hercules 3 jaar lang de nacompetitie halen met het laagste budget en in de slotminuut tegen ADO’20 geen kampioen worden voor 3000 man.

Het zijn er 6 geworden ipv 5

Tot slot: als je jonge trainers één advies zou mogen geven op basis van jouw eigen pad die je bewandelt hebt, wat zou dat dan zijn?

"Investeer in kennis, vind niet te snel dat je toe bent aan een volgende stap maar diep echt dingen uit i.p.v. te snel omhoog te willen. Wees open, mag best wat kwetsbaarder, dan krijg je meer info dan alleen maar van buiten willen uitstralen dat je “alles” al weet."