Tien jaar FC Utrecht, een leven lang voetbal: het verhaal van Raymond Graanoogst

Interviewvragen — Oud-profvoetballer & trainer Raymond Graanoogst

Hij speelde jarenlang in het eerste elftal van FC Utrecht, duelleerde met grootheden als Jari Litmanen en passeerde gerenommeerde doelmannen in die tijd. Daarna waagde hij de stap naar het buitenland, maar hardnekkig blessureleed voorkwam dat dit avontuur een succes werd wat het had kunnen zijn.

Tegenwoordig is hij een gerespecteerd amateurtrainer, al lijkt hij aan het einde van dit seizoen te kiezen voor een sabbatical. We spraken deze geweldig oud-speler, huidige trainer én eigenaar van een succesvolle rijschool voor onze nieuwe nieuwsbrief.

Hoi Raymond, waar ben je opgegroeid en bij welke club zette jij als jonge speler je eerste stappen op het voetbalveld?

Ik ben opgegroeid in Nieuwegein, maar mijn eerste voetbalclub was Celeritudo (nu VSC). Ik begon daar met voetballen omdat mijn oma een drogisterij had aan de Adriaan van Ostadelaan. Mijn oom Co van Veen was daar trainer en ik heb daar een fantastische tijd gehad. Ik was het hele weekend op het voetbalveld te vinden. Als mijn eigen elftal klaar was, hoopte ik altijd dat ik nog met een ander team mee mocht doen. Ik heb daar leren kaarten, tafeltennissen én de liedjes van André Hazes meegezongen. Nadat mijn oom veel te vroeg overleed, ben ik op twaalfjarige leeftijd bij Vreeswijk gaan voetballen.

Op welke leeftijd werd je gescout door FC Utrecht en hoe verliep dat proces?

Ik werd op mijn twaalfde gescout door FC Utrecht en mocht toen elke woensdagmiddag daar trainen. Twee jaar later mocht ik bij FC Utrecht gaan spelen. In die tijd had de club alleen een A1, waardoor wij in de B1 onder de naam van Elinkwijk speelden. Na twee seizoenen in de B1 maakte ik de stap naar de A1 en op mijn zeventiende mocht ik mijn debuut in het eerste elftal maken, tegen Cambuur.

Hoeveel seizoenen heb je uiteindelijk bij FC Utrecht gespeeld?

Alles bij elkaar heb ik tien jaar voor FC Utrecht gespeeld, waarvan vijf seizoenen in het eerste elftal.

Hoeveel wedstrijden heb je in het eerste elftal gespeeld en onder welke trainer maakte jij je officiële debuut en op welke positie speelde je?

Ab Fafié was de hoofdtrainer die mij liet debuteren, maar Henk Vonk heeft mij uiteindelijk gevormd en klaargestoomd. Ik heb veel aan hem te danken. Ik maakte mijn debuut in de spits tegen Cambuur. Ik stond er twaalf minuten in en kopte de 1-1 achter Fred Grim binnen. Ik heb rond de zestig officiële wedstrijden gespeeld.

Daarna vertrok je naar het buitenland. Wat was destijds de reden voor die overstap?

Na mijn periode bij FC Utrecht vertrok ik naar Griekenland. Ik tekende daar bij Apollon Athene. Ik ging echter geblesseerd daarheen, want in mijn laatste wedstrijden bij Utrecht speelde ik met injecties in mijn lies. In totaal heb ik daar zes maanden gezeten. Ik moest in Nederland geopereerd worden en heb uiteindelijk anderhalf jaar niet gespeeld. Daarna kon ik bij Haarlem terecht, maar ik heb daar nooit meer mijn oude niveau gehaald.

Zoals je aangeeft heb je ook nog bij Haarlem gespeeld. Heb jij het faillissement van Haarlem van dichtbij meegemaakt of was je toen al weg?

Daar heb ik niets van meegekregen.

Vervolgens speelde je nog voor IJsselmeervogels, ARC en Beursbengels. Was dat je laatste club voordat je stopte met actief voetbal, en ben je gestopt omdat het mooi was geweest of vanwege een blessure?

Na Beursbengels ben ik bij UVV Zaterdag gaan voetballen. Uiteindelijk ben ik daar speler/trainer geworden en heb ik tien fantastische jaren gehad.

Als je terugkijkt op je professionele voetbalcarrière, heb je het gevoel dat je eruit hebt gehaald wat erin zat?

Ik denk niet dat ik er alles uit heb gehaald, maar ik heb een prachtige tijd gehad waar ik trots op ben. Ik heb in elk stadion in Nederland mogen spelen en tegen grote spelers gestaan.

Je speelde ook in het Nederlands politieteam. Was je politieagent voordat je rijschoolhouder werd?

Ik heb vijf jaar bij de pakketpolitie gewerkt, waardoor ik voor het politieteam mocht uitkomen.

Daarna ben je rijschoolhouder geworden. Hoe is die stap ontstaan en hoeveel uur per week ben je met je rijschool bezig?

Ik heb mijn rijschool nu veertien jaar en ik werk er zo’n vijftig uur per week voor. Ik doe dit met heel veel plezier, want het is mijn eigen toko. Er rijden inmiddels elf rijinstructeurs door de stad met mijn naam op de auto, dat blijft bijzonder. Het vak als rijinstructeur heeft mij altijd getrokken. Ik hou ervan om mensen te trainen en iets te leren. Het is prachtig wanneer mensen bij jou hun rijbewijs komen halen.

Je bent alweer ruim tien jaar actief in het amateurvoetbal als trainer. Was je als speler al met het trainersvak bezig of ontstond dat later?

In mijn laatste jaren als voetballer speelde ik bij UVV Zaterdag. Ik was daar speler/trainer en speelde in een vriendenteam dat uiteindelijk in de tweede klasse uitkwam. In mijn eerste jaar, in de derde klasse, trainden we maar één keer per week. Na promotie gingen we twee keer per week trainen.

Het was een groep met veel oud-studenten uit Groningen en jongens die in de regio op hoog niveau hadden gespeeld. Het was een prachtige tijd waarin ik veel heb gelachen en mooie momenten heb meegemaakt.

Welke diploma’s heb je in je bezit en tot welke klasse mag je trainen?

Ik heb UEFA B en mag trainen tot en met de tweede klasse.

Nu, na acht seizoenen bij DESTO, heb je besloten te vertrekken. Was dat een bewuste keuze?

Dit is zeker een bewuste keuze geweest. Mijn hele leven stond in het teken van voetbal. Het is nu een mooi moment om verder te kijken. Ik heb een zoontje van elf dat voetbalt en drie keer per week traint, plus een wedstrijd op zaterdag. Daar wil ik graag meer van genieten. Het lijkt me ook fijn om af en toe een uitje te maken zonder mij schuldig te hoeven voelen naar de club waar ik trainer ben.

Als je terugkijkt op al die jaren, hoe kijk je dan terug? Is DESTO een deel van je leven geworden? Heb je ooit getwijfeld om in die acht jaar ergens anders te gaan kijken?

Ik heb een fantastische tijd gehad bij DESTO. Het is een grote, warme club waar na de training nog gezellig iets wordt gedronken en gekaart. De kantinebeheerders, de materiaalman, leiders, de grensrechter, ik ga ze allemaal missen. Het is zeker een deel van mijn leven geworden en ik zal er in de toekomst nog vaak komen. Ook de samenwerking met Patrick Hondeveld (assistent-trainer) was top. Wij vullen elkaar goed aan op voetbalgebied en hebben ook buiten het veld een goede klik.

Noem eens twee mooie momenten die jij als trainer hebt beleefd bij DESTO.

We hebben twee keer de nacompetitie gewonnen, dus dat zijn sowieso hoogtepunten. De promotie naar de tweede klasse was fantastisch. We speelden goed, herkenbaar voetbal en in die nacompetitie viel alles op zijn plek.

En als je één dieptepunt moet noemen, is dat dan een degradatie of iets anders dat je echt geraakt heeft?

Ik vond het jaar na de degradatie een dieptepunt. Wij dachten dat we wel even bovenin mee zouden strijden, maar het liep anders. Er kwam wat onrust in de groep. Uiteindelijk moesten we nacompetitie spelen om degradatie te voorkomen en deden we dat grotendeels met jonge jongens. Dat maakte het dan wel weer mooi.

Ga je voor komend seizoen op zoek naar een nieuwe uitdaging of neem je bewust even afstand van het trainersvak?

Zoals ik er nu in sta, ga ik een jaartje helemaal niets doen. Maar in de voetballerij weet je het natuurlijk nooit.

Je zonen kunnen ook aardig voetballen. Wil je daarom meer tijd vrijmaken om hen te volgen?

Kenz, mijn jongste zoon, speelt bij PVCV. Van hem wil ik zoveel mogelijk zien, maar dat doe ik nu ook al.

Mijn oudste zoon Jaymen zit bij de A-selectie van DESTO en van hem wil ik natuurlijk ook zoveel mogelijk wedstrijden meepakken.

Wat voor nieuwe uitdaging zou je zoeken als het toch begint te kriebelen?

Zoals ik al zei, op dit moment zoek ik niets specifieks.

Kom je nog weleens bij FC Utrecht of is dat hoofdstuk volledig afgesloten?

Ik ga nog weleens naar FC Utrecht, al moet ik zeggen dat thuis voor de tv kijken ook niet verkeerd is. Vorig seizoen heb ik, net als iedereen, genoten van onze plaatselijke trots. Mooi om te zien.