Ruben Noordam, Refdirect.nl scheidsrechter aan het woord

VIOD-SC 't Gooi =1-5

Een zaterdagmiddag in Tienhoven, door de ogen van scheidsrechter Ruben Noordam

Zoals iedere week volgden wij één van onze donateur scheidsrechters op de velden. Ditmaal kwamen we terecht in Tienhoven, waar VIOD thuis speelde tegen SC ’t Gooi. Een perfecte gelegenheid, want niet alleen floot daar een van onze donateurs, maar hij leidde ook nog eens een duel met twee donateur verenigingen. Dat deed scheidsrechter Ruben Noordam, en wij vroegen hem zijn voetbalmiddag met ons te delen.

Hier zijn voetbalmiddag.

Vandaag reis ik af naar Tienhoven om de wedstrijd tussen VIOD en sc ’t Gooi te fluiten. Omdat er geen verlichting op het veld is, is de wedstrijd eerder deze week een half uur naar voren gehaald en trappen we al om 14.00 uur af. Ik arriveer rond 13.00 uur en word netjes ontvangen door Theo. In de kantine vertelt hij mij hoe het clubhuis is ontstaan en deelt hij wat mooie verhalen over de geschiedenis van VIOD.

Rond 13.15 uur word ik begeleid naar mijn kleedkamer en hoor ik waar de kleedkamers van beide teams zich bevinden. Voordat de spelers naar buiten gaan voor hun warming-up, doe ik de spelerspascontrole en leg ik kort uit welke lijn ik in de wedstrijd wil hanteren. Daarna kleed ik me om en ga ik zelf het veld op voor mijn warming-up. Het is een zwaar grasveld waar iedereen last van heeft, een veld dat direct duidelijk maakt dat het vandaag hard werken wordt.

Nog even naar binnen met beide teams voordat we gaan beginnen. Om 14.00 uur geven we elkaar de hand en wensen we elkaar een sportieve wedstrijd. Het begin is wat aftastend van beide kanten, maar VIOD begint scherper en komt al snel op 1-0 tegen de nummer twee. ’t Gooi is in die fase nog niet helemaal bij de les, want VIOD blijft aanvallen en vergeet zelfs de 2-0 te maken.

Na een minuut of dertig zie ik dat de thuisploeg wat inzakt. De bezoekers komen beter in de wedstrijd en vlak voor rust slaan ze toe met twee doelpunten: zo gaan we met 1-2 de kleedkamer in. Door enkele overtredingen aan beide kanten ontstaat er soms wat onnodige discussie tussen spelers, waarna ik voor rust fluit en de rust bewaar.

In de tweede helft kies ik ervoor niet meteen streng te fluiten, maar eerst te kijken hoe de spelers zich gedragen. VIOD blijft keihard werken, maar na een uur spelen zie ik dat ’t Gooi het verschil maakt: twee doelpunten binnen korte tijd brengen de stand op 1-4. Met nog een kwartier te gaan valt ook de 1-5 en daarmee is de wedstrijd beslist. De bezoekers winnen uiteindelijk op slimheid en net wat meer voetbalkwaliteit.

Helaas moet ik één rode kaart geven vanwege schelden met het k-woord. Dat is altijd jammer, zeker omdat de speler van ’t Gooi zichzelf had overstuurd door een eigen fout en er verder niets aan de hand was. Maar zulke woorden laat ik niet passeren.

Na afloop ga ik met Theo terug naar de kantine en bespreken we de wedstrijd. We praten veel over voetbal, de clubs en het amateurspelletje. Het was een sportieve wedstrijd die terecht werd gewonnen door de bezoekers. Voor mij is het nu winterstop; begin januari pak ik de fluit weer op.

Ruben mogen wij je bedanken voor het delen van jouw voetbalmiddag!