VMN vierluik, trainers aan het woord

Je kunt het gerust een tsunami noemen van gaande en komende trainers richting het nieuwe seizoen. Trainers die zelf hebben aangegeven na dit seizoen te stoppen om een nieuw avontuur aan te gaan, trainers die bewust kiezen voor een sabbatical of meer tijd nodig hebben vanwege het volgen van een trainersopleiding. Daarnaast zijn er clubs die afscheid nemen van hun trainer en trainers die in 'goed overleg' al vroegtijdig zijn vertrokken.

Omdat wij bij VMN maar liefst 102 clubs op de voet volgen, is dit bijna dagelijks nieuws op onze kanalen.

Nu de winterbreak is aangebroken, heeft de VMN-redactie daarom een vierluik samengesteld met trainers die zelf hebben aangegeven aan het einde van het seizoen te stoppen. Aan alle vier hebben wij exact dezelfde vragen voorgelegd.

Vanaf vandaag tot en met vrijdag publiceren wij deze interviews in vier delen op onze website.

We trappen vandaag af met deel 1, waarin Anthony Servinius, trainer van SV Loosdrecht, aan het woord komt.

Hoi Anthony, je gaf al vroeg in het seizoen aan dat dit je laatste jaar zou worden. Wanneer besefte je dat het juiste moment was gekomen om aan het einde van dit seizoen te stoppen?

“Al vrij vroeg, je denkt natuurlijk na over het heden en toekomst en ik vind 3 seizoenen bij een vereniging een prima periode, je kunt in jaren iets opbouwen met elkaar.”

Merk je halverwege het seizoen dat het vroegtijdig scheppen van duidelijkheid voor rust en overzicht heeft gezorgd, zowel voor jezelf als voor de groep?

“Ik denk het wel; ik vind dat de club ook tijd moet hebben om een opvolger te vinden en het schept inderdaad rust en overzicht ook richting de groep.”

Wanneer je jouw jaren bij de club overziet, ben je tevreden met wat je eruit hebt gehaald, of blijft er toch het gevoel dat er meer in had kunnen zitten, misschien door omstandigheden niet gelopen zoals je voor ogen had?

“Voordat ik begon degradeerde de club plots naar de derde klasse (in de nacompetitie) en daardoor liepen er ook wat (basis)spelers weg, dus we hadden heel weinig tijd om nog iets te doen qua nieuwe spelers. Uiteindelijk zijn we begonnen met een mix van de gebleven 1^e elftal spelers aangevuld met spelers uit het 2^e elftal, gaandeweg het seizoen kwamen er spelers van de onder-23 bij (een team dat we toen ook net waren opgestart), kortom we moesten gaan bouwen. Uiteindelijk misten we op 1 punt na de nacompetitie voor promotie, dus het ging beter dan verwacht. In het tweede seizoen besloten de oudere spelers een eigen vriendenteam te starten, daardoor kwamen er nog meer spelers uit het 2^e elftal en de onder-23 bij, dat was voor veel spelers wennen in een 1^e elftal te spelen op dit niveau. Dat ging dus met vallen en opstaan en uiteindelijk keurig 8^e geworden in een zware competitie. En dit jaar zijn we 4 basisspelers verloren en ook dit werd aangevuld met spelers uit het 2^e elftal en onder-23 (en geen spelers van buitenaf), kortom we zijn continu bezig geweest met jeugdspelers inpassen wat heel leuk is, maar ook een uitdaging. Ik ben van mening dat we het goed hebben gedaan en dat er een selectie staat waar de club nog jaren mee vooruit kan met heel veel spelers tussen de 18 en 23 jaar.

Denk je dat je binnen de groep of de club een stukje mentaliteit of bewustzijn hebt achtergelaten dat blijvend is en waar de club in de toekomst profijt van kan hebben, kun je een onderdeel opnoemen wat je zeker hebt ingeslepen in jouw tijd?

“Wat ik het mooiste vind is dat de spelers nu zelf ook nadenken over het spelletje en met oplossingen komen, voorheen was het voornamelijk een monoloog tussen de trainer en de spelers, nu is het veel meer een dialoog en dat gaat verder dan een voorbespreking, trainingen of een nabespreking, als ik bijvoorbeeld op een zondag al berichten ontvang van diverse spelers over de gespeelde wedstrijd van de dag erover ook n.a.v. de videobeelden ben ik daar zeer content mee.”

Hoe viel jouw beslissing binnen de selectie, en waren er spelers die lieten weten dat ze graag hadden gezien dat je verder was gegaan?

“Ik denk dat je altijd spelers hebt die willen doorgaan, maar je zal altijd ook spelers hebben die het (misschien niet zeggen) maar het prima vinden als je gaat. Uiteindelijk heeft 75% van de huidige selectie zijn debuut gemaakt in deze 3 seizoenen, dus dat is alleen maar heel mooi.”

Wat was voor jou de moeilijkste beslissing die je als trainer moest nemen bij deze club tijdens jouw trainers periode?

“Laat ik het in deze simpel houden: het passeren van spelers is nooit leuk, want uiteindelijk werk je met een gehele groep naar het hoogtepunt van de week toe (zaterdag) en heeft iedereen op de trainingen zich laten zien, maar je kunt er maar 11 opstellen.”

Hoe kijk je naar de periode na dit seizoen? Is het tijd voor wat meer rust of een sabbatical, of sta je juist open voor een nieuwe uitdaging binnen het voetbal?

“Als je er iets leuks langskomt zal ik in gesprek gaan, maar daarnaast is het ook leuk om mijn kinderen te zien spelen (zitten allemaal op voetbal), dus ik zie wel wat er gebeurd in de komende periode.”

Wanneer je straks vertrekt, welk advies zou je de club willen nalaten om verder op te bouwen?

“Ik gaf het al eerder aan, probeer de selectie bij elkaar te houden, er zit nog voldoende potentie in, ik hoop dat mijn opvolger de vruchten kan plukken.”

Stel, je mag dit seizoen een kerstwens doen voor het team: wat voor type speler zou jij erbij willen hebben om de tweede helft nog sterker te maken?

“Haha, dat is niet zo moeilijk, ik denk dat iedereen een speler wil hebben die er minimaal 20 per seizoen inschiet.”

Laatste woord is aan jou……

Ik wil langs deze weg alvast iedereen binnen SV Loosdrecht bedanken, maar ook alle collega-trainers en anderen die ik in de afgelopen drie seizoenen heb ontmoet, het is een mooie voetbalregio met veel beleving, iets waar iedereen trots op mag zijn.

Exclusief voor VMN

Robyn de Boer