9e Marks Facilitaire Dienstverlening Sterrenteam

De winterstop nadert, maar voordat we het jaar afsluiten, zetten we nog enkele sterrenteams in het zonnetje. Wil je dit jaar boven jezelf uitstijgen en als ster schitteren, je hebt nog kans?

zie deze 15 sterren, die op het veld lieten zien wat echte klasse is. Onze waarnemers stonden met open mond te kijken hoe deze spelers schitterden in het doel, achterin, op het middenveld en diep in het vijandige doelgebied. Elke actie, elke pass, elk duel liet zien dat hier geen gewone spelers staan, maar voetballers die het spel begrijpen en beheersen. Overal waar zij verschenen straalde kwaliteit.

Natuurlijk moesten ook hier keuzes worden gemaakt. De dobbelstenen rolde over de bondstafel, want hoewel iedereen zou willen starten, maakt de KNVB zelfs voor dit sterrenteam geen uitzondering.

De knoop is doorgehakt. In een 1-4-3-3-opstelling trappen ze af, klaar om te laten zien dat dit een team is dat niet alleen speelt, maar schittert op ieder stukje gras.

Op doel:

Guus Ikink (VOP)

Toen de vaste keeper tijdens de warming-up in de ribben greep, belde VOP in pure paniek naar de keeperstrainer Guus. De meeste mensen zouden dan even nadenken, een kop koffie zetten, misschien zelfs zeggen: “Nee joh, ik heb al gespeeld.” Maar Guus niet.Guus sprong in de auto, nog half bezweet van zijn eerdere wedstrijd, scheurde naar Elst en stond een kwartier later in het doel alsof hij zich al weken op deze wedstrijd voorbereidde. In de tweede helft hield hij VOP op de been met kalmte, coaching en een paar cruciale reddingen. Guus mag zichzelf de enige keepers(trainer) noemen die wél twee wedstrijden in een dag aan kan maar niet eens een warming-up nodig heeft.

Achterhoede

Een linie die staat als een huis. Creatief wanneer het moet, bikkelhard wanneer het mag, en altijd voetbal oplossend in de momenten dat het moeilijk wordt. Deze verdedigers geven geen meter ruimte weg, ze zitten constant in de nek van hun tegenstander en heersen in elk duel. Het is een achterhoede die niet alleen verdedigt, maar het spel leest, anticipeert en domineert. Met lef, organisatie en onverzettelijkheid vormen ze de fundering onder dit sterrenteam.

Ties van der Werf (FC Oudewater)

Ties wordt door tegenstanders inmiddels herkend als die jongen die alles uit de lucht plukt. Hij won luchtduels, alsof hij een abonnement heeft op het luchtruim. Hij kopte zelfs de 4–3 binnen een goal die de fans nog steeds proberen na te doen in de kantine. En verdedigend? Hij zette een spits van Parkhout volledig op dieet, geen bal, geen ruimte, geen hoop. Ties is de enige centrale verdediger die vliegtickets zou moeten boeken voor zijn sprongen.

Kevin van den Hooff (ASC Nieuwland)

Maanden stond hij aan de kant. Knieblessure. Revalideren. Wachten. Maar zoals in alle goede voetbalfilms kwam hij terug in de basis en wát voor terugkeer. Hij vocht duels alsof hij ze persoonlijk beledigd voelden. Hij gleed, tackelde, coachte en voorkwam dat Laren ook maar een beetje plezier had. Kevin speelde met zo veel gretigheid dat zelfs de cornervlag zenuwachtig werd.

Mees Ruikers (Montfoort SV19)

Mees speelde als linker centrale verdediger een wedstrijd die je als trainer alleen maar kunt omschrijven als: “Ja… zo wil ik het altijd zien.” Geen poeha, geen gekkigheid, geen frivole kapbewegingen op de rand van de eigen zestien gewoon stabiel, betrouwbaar en oerdegelijk. Hij stond precies waar hij moest staan, stapte precies wanneer het moest en hield de boel achterin rustig zoals een verkeersregelaar die zelfs een file in goede banen krijgt. Mees speelde zo solide dat de Montfoort-fans zich hardop afvroegen of hij voor de wedstrijd per ongeluk wat beton heeft ontbeten.

Jacko Martens (FC Breukelen)

Jacko speelde alsof hij een abonnement op het hele veld had. Linksachter? Hij was er. Linksbuiten? Ook. Halverwege de middenlijn? Uiteraard. De tegenstander had geen idee waar hij vandaan kwam, want hij bleef uit het niets in beeld verschijnen als een slecht getimede pop-upadvertentie. Verdedigend sterk, aanvallend dreigend, en waarschijnlijk pas na 90 minuten weer tot stilstand gekomen. Zijn kilometerregistratie doet zelfs Sifan Hassan van kleur verschieten.

Middenveld:

Daar staan vooral aanvallend ingestelde spelers, jongens die dit seizoen veelal in de voorhoede opereren maar het spel op het middenveld nog altijd volledig in de vingers en in de tenen hebben. Dankzij hun inzicht, balgevoel en spelintelligentie is er altijd balans en gogme in het elftal. Het zijn spelers die zowel vooruit durven te denken als de rust bewaren wanneer dat nodig is. Een middenveld dat creativiteit koppelt aan controle.

v.r.n.l.

Brian Barkey (DEV Doorn)

Brian is eigenlijk middenvelder, maar nood breekt wetten. En eerlijk is eerlijk, als je hem zo ziet spelen op rechtsbuiten, zou je zweren dat hij daar al zijn hele leven staat. Met 7 goals en 8 assists is hij volgens de statistieken de belangrijkste speler in de Doornse formatie, en dat komt niet uit de lucht vallen. Zijn spel zit vol dreiging, goede keuzes en overtuiging. Hij leest situaties snel, duikt slim op tussen de linies en heeft de techniek om elke actie af te maken of perfect uit te spelen. Dit weekend was hij opnieuw beslissend. Niet alleen door zijn cijfers, maar door zijn constante aanwezigheid in het spel, altijd aanspeelbaar, altijd dreigend, altijd betrokken. Brian speelt rechtsbuiten alsof hij er per ongeluk geboren is en inmiddels lijkt het eerder zijn tweede natuur dan een noodoplossing. Een stille motor, maar eentje die elke week het verschil maakt.

Matz Heijting (IJFC)

Matz die zich gedurende 90 minuten voortreffelijk wist te manifesteren en mede verantwoordelijk was dat de 3 punten meegenomen werden naar IJsselstein. Nadat de 19 jarige middenvelder Matz Heijting vorige week, tot zijn teleurstelling,  als invaller nog genoegen moest nemen met 45 minuten speeltijd was er in de gewonnen uitwedstrijd tegen FC Driebergen een basisplaats ingeruimd door trainer Jesper Stoop voor het jonge talent van IJFC. Een wedstrijd waarin Matz, meer dan goed zijn stempel op de wedstrijd wist te drukken. Enerzijds door op het drukke middenveld tekens weer aanspeelbaar te zijn om daarna ook nog slimme keuzes te maken met de bal. Maar anderzijds ook door een geweldige inzet gedurende de hele wedstrijd geen enkel duel uit de weg gaand. Tel hier dan ook nog de door Matz afgelegde kilometers bij op en de nominatie is logisch en terecht.

Brent Oomen (Maarssen)

Brent scoorde niet alleen een goal, maar gaf er ook nog twee assistjes bij. Hij was overal bij betrokken, voorzetten, druk zetten, combinatiespel noem iets en Brent stond er al. Tegenstanders konden hem alleen afstoppen door hem vriendelijk te vragen of hij even rustig aan wilde doen, want voetballend kregen ze geen grip op hem. Brent is die speler die altijd opduikt in de herhaling, hoe vaak je ‘m ook pauzeert. Daar komt bij dat hij al weken in uitstekende vorm verkeert. Met zijn drive, energie en creativiteit geeft hij het team telkens weer de brandstof om door te drukken. Zijn spel is niet alleen opvallend, maar ook van enorme waarde voor de ploeg. Brent is een speler die het elftal voedt met kwaliteit.

Voorhoede:

Wat een droomvoorhoede! Een trio dat bijna sprookjes schrijft op het veld. Aan de ene kant de stormram uit Almere, die met brute kracht en ontembare energie door elke verdediging breekt. Aan de andere kant het slangenmens uit Baarn, soepel, sluw en altijd op het juiste moment aanwezig om het af te maken. En dan natuurlijk de clubtopscorer aller tijden, die geschiedenis schreef op het Kininelaantje op 6/7. Zijn neus voor de goal, timing en koelbloedigheid maken hem de onmisbare schakel in dit trio. Samen vormen ze een front dat elke tegenstander doet sidderen. Ze lijken te dansen over het gras: combinaties vloeien, diepgang ontstaat vanzelf en elke aanval voelt als een kunstwerk in beweging. Tegenstanders staan vaak sprakeloos, want deze drie zijn op hun best wanneer het spannend wordt. Met zulke spelers is het niet vreemd dat iedereen, zelfs Koeman, zou willen komen kijken nu het WK nadert, want hier speelt een aanvalstrio dat magie op het veld brengt en elke wedstrijd onvergetelijk maakt.

v.r.n.l.

Jesse Slockers (Altius)

Jesse scoorde twee keer, maar nóg belangrijker, hij schreef geschiedenis. Hij is nu officieel de topscorer aller tijden van Altius met 79 competitiegoals. Dat zijn geen cijfers meer, dat is een hoofdstuk in het clubboek eentje dat nog vele jaren zal blijven staan. En wie Jesse kent, weet dat hij veel meer is dan alleen een doelpuntenmachine. Zijn vermogen om anderen beter te laten spelen maken hem een complete aanvaller. Hij leest het spel als geen ander en staat altijd op de juiste plek, niet omdat hij geluk heeft, maar omdat hij het spel begrijpt. En als Jesse en daar twijfelt niemand aan, aan het einde van zijn carrière de magische 100 goals voor Altius 1 aantikt, dan is er maar één cadeau dat echt passend is, een standbeeld bij de ingang. Voor de man die niet alleen scoort, maar clubgeschiedenis schrijft.

Tim Klaasen Bos (Forza Almere)

Vier goals en vier assists. Acht directe bijdragen in één wedstrijd. Dat is geen vorm meer, dat is een natuurverschijnsel. Tegenstanders wisten niet of ze hem moesten afstoppen, vastbinden of gewoon vriendelijk vragen of hij naar huis wilde gaan. Tim speelde op een niveau waar zelfs Champions League-spelers jaloers op zouden zijn. De statistieken kwamen met een rookwolkje het scherm binnen. Maar het mooiste is, dit was geen incident. In Almere wordt hij inmiddels gezien als dé topschutter, iemand die altijd op de juiste plek staat en elke kans ruikt nog voordat de rest hem ziet.

Achraf Cidar (TOV)

Achraf was een nachtmerrie in voetbalschoenen. Hij gleed tussen verdedigers door alsof hij ingesmeerd was met vaseline, vond telkens de vrije man en strooide steekpasses alsof het confetti was. Zijn drie assists waren van een niveau waar je in de Eredivisie niet voor zou wegkijken. Alsof dat nog niet genoeg was, rondde hij zelf ook nog koel af voor zijn doelpunt. De tegenstander grapte na afloop dat ze volgend jaar liever tegen TOV spelen zonder Achraf op het veld, puur voor hun eigen mentale gezondheid.

De sterrenenbank:

Een bank vol klasbakken die in de tweede helft moeiteloos het ritme oppakken en het elftal soms zelfs naar een nog hoger plan tillen. Het zijn geen bankzitters, het zijn spelers met kwaliteit, karakter en uitstraling bepalende jongens die net zo goed in de basis zouden kunnen staan. De luxe is dat er keuzes gemaakt moeten worden, maar de kracht is dat elke wissel het team nieuw leven inblaast. Zodra zij opstaan en het veld betreden, voel je dat er iets gebeurt. Ze brengen flair, energie en onbevangenheid. Een sterrenbank die niet alleen invult, maar het vuur verder opstookt.

Emir Sinanovic (Jonathan)

In het jeugdige talentvolle geweld van Jonathan is deze speler met zijn 31 jaar een echte veteraan. Moet het veelal doen met inval beurten of minuten in oefenwedstrijden. Vandaag een inval beurt in de rust en dan is het bijzonder knap om er meteen te staan in een mindere wedstrijd. Een groot aandeel in de 2-1 overwinning op het stugge Elinkwijk met zijn rust en coaching van achteruit.

Chiel Koekoek (Nita)

Gelegenheidscentrale verdediger, zeggen ze. Maar met de manier waarop hij Kelvin van der Veen toch een gerenommeerde doelpuntenmakervolledig aan de ketting legde, zou je denken dat hij al tien jaar centraal achterin staat. Kelvin kwam er niet langs, niet eens in de buurt van het doel. Chiel zat hem overal op de huid: fel in de duels, uitstekend in zijn timing en onverstoorbaar in de één-tegen-één. Iedere bal die in de buurt kwam, werd door zijn stevige intercepties of sterke lichaamsspel onschadelijk gemaakt. Alsof hij precies wist wat Kelvin van plan was voordat de spits het zelf doorhad. Als een hyena waakte hij over zijn prooi, steeds alert, steeds aanwezig. Een ijzersterke wedstrijd van een verdediger die speelde alsof het zijn natuurlijke positie is. Perfecte pot.

Trevor Mulders (De Meern)

Trevor was zaterdag de absolute motor op het middenveld. Waar het spel dreigde te kantelen, stond hij er telkens weer. Met zijn felheid in de duels én zijn slimme positiespel onderschepte hij vrijwel elke counter van de tegenstander. Zijn rust aan de bal en zijn overzicht zorgden ervoor dat De Meern steeds opnieuw kon aansluiten en gevaarlijk kon worden. Bij iedere omschakeling was Trevor het startpunt van een nieuwe aanval, alsof het spel pas echt begon wanneer de bal bij hem in de voeten kwam.

Jerry Minjon (Faja Lobi KDS)

Jerry liet zien dat ervaring nog steeds een dodelijk wapen is. Twee goals, strak ingeschoten, zonder poespas. Hij weet gewoon waar de bal het net moet raken voordat de keeper het zelf doorheeft. Hij speelde slim, volwassen, en met zoveel rust in zijn spel. Jerry scoort alsof het de normaalste zaak van onze voetbalwereld is

Wees gerust er komen er nog 2 dit jaar dus blijf goed trainen, zorg dat je wat meer meters gaat maken en dan gaan wij jou als alles loopt zoals het moet lopen terug zien in een sterrenteam.

Tot volgende week