7e Marks facilitaire dienstverlening sterrenteam

“Sterrenregen boven het benefietduel”

De bondscoach heeft deze week een ongekend luxeprobleem. Normaal gesproken is het al gedoe om twee keepers tevreden te houden, maar deze keer stonden er vijf doelmannen in de wachtrij. Vijf! Dat zou betekenen dat hij elke 18 minuten een nieuwe handschoenenspecialist het veld op moet duwen. Leuk voor de statistieken, maar compleet van de zotte natuurlijk. Dus werd er streng geselecteerd, en bleven er alsnog 17 sterren over die het benefietduel gaan kleuren.

Wie straks begint en wie eerst op de sterrenbank zit? Ach, dat is bijzaak. De bondscoach gooide alle namen in een hoge hoed, schudde drie keer, en de eerste elf die eruit rolden mogen aftrappen. De rest komt sowieso na rust binnen de lijnen en misschien eerder, mocht het tactisch plan vallen als een soufflé of als er iemand onverwachts begint te piepen met een hamstring.

Ook zijn er spelers die van hun clubcoach niet langer dan 45 minuten mogen schitteren, want zaterdag wacht de competitie weer. Geen risico’s, geen marathonoptredens alleen gecontroleerd flonkeren.

De bondscoach zelf glimt als een net geboende oorworm. Hij noemt het een luxe, een feest en een logistieke nachtmerrie tegelijk. „Het begint een beetje cliché, alle sterren zullen stralen,” zegt hij. „Een papegaai kan het misschien beter herhalen, maar het is wél zo.”

Kortom, wie er start, wie er valt, wie er vliegt of wie er keept, het maakt niets uit. Alle 17 spelers gaan hun meerwaarde tonen. En als straks de bal rolt, het publiek zingt en de sterren fonkelen, is één ding zeker. Het wordt een avond waar zelfs de grasmat een zonnebril voor nodig heeft.

Op doel:

Roel Hertoge (SV Loosdrecht)

De keeper die je liever niet tegenover je ziet. Boomlang, kalm en met reflexen waar een kat jaloers op zou zijn. Roel hield dit weekend praktisch in z’n eentje de drie punten vast voor Loosdrecht. Waar de tegenstander dacht te scoren, stond Roel al klaar, soms leek het alsof hij wist waar de bal heen ging vóórdat die geschoten werd. Eén-op-één? Geen probleem. Een afstandsschot? Makkelijk. Alleen de zon kreeg hem een keer in de ogen, maar zelfs die bal pakte hij nog. De man was een wandelende muur met zonnebrandolie op.

Verdediging.

Een arsenaal aan sterren werden er voor de achterhoede aangedragen, echter kwamen deze vier als eerste uit de hoge hoed. En we kunnen zeggen dat zijn geen misselijke mannetjesputters.

v.r.n.l.

Danny Ignacia (’t Gooi)

Rust aan de bal, overzicht, en een uitstraling van: “komt goed, jongens.” Danny speelde centraal achterin alsof hij al 200 wedstrijden in de benen had, maar hij is nog piepjong. Terwijl anderen in de stress raakten van een diepe bal, tikte Danny hem nonchalant naar de zijkant en gaf meteen de aanzet voor een aanval. Een verdediger met stijl waar we nog veel van gaan horen!

Yordi Verheijen (VVZ’49)

De aanvallers van APWC probeerden werkelijk álles. Vals spelen, duwtjes uitdelen, praatjes maken maar Yordi bleef stoïcijns als een standbeeld op zonne-energie. Geen krimp, niet in paniek rakend. Alles wat richting zijn kant kwam, werd weggewerkt met chirurgische precisie. Vier schoten op doel kregen ze, vier keer stond Yordi ertussen. Als je als aanvaller na 90 minuten tegen hem hebt gespeeld, weet je één ding: slapen wordt lastig die nacht.

Rick Vermeulen(Schalkwijk)

 Liet precies zien waar hij voor gemaakt is. Binnen twee minuten schoot hij de 0-1 binnen geen franje, gewoon raak. Daarna vocht hij de hele wedstrijd luchtduels alsof het zijn favoriete bezigheid is. Als er een bal de lucht in ging, stond Rick er. Dit zijn precies de wedstrijden waar hij van geniet, fysiek, simpel en vol strijd. En zoals altijd, hij heeft geleverd. Doelpunt, duels gewonnen en een grote grijns na afloop.

Falko van Doorn (FC Breukelen)

Toen de keeper al was uitgespeeld, dook Falko op. Hij gooide zichzelf ervoor, onderschepte de bal, en voorkwam de 3-2. Een tackle die klonk als applaus. Als heldenmoed een gezicht had, droeg het dit weekend een Breukelen-shirt.

Middenveld.

Een vier mans middenveld om van te watertanden, een Crème de la crème middenveld. En dan zitten er nog een paar baltovenaars even op de sterrenbank. We kunnen wel spreken van een enorme middenveld weelde in dit sterrenteam 7!

v.r.n.l.

Duco van der Mark (VV Jonathan)

Duco speelde meesterlijk. Waar anderen warm moesten draaien, was hij al vanaf minuut één zo scherp als een voetbalmes. Hij verdeelde het spel als een ouderwetse libero, passes van links naar rechts, de rust zelve aan de bal en ijzersterk in de duels. Geen onnodig gedoe, geen poeha, gewoon Duco die doet wat Duco doet. En de 12e man zag het ook, hij was de man van de wedstrijd en terecht.

Darell van de Schaft (OSM’75)

Sommige spelers hebben flair, anderen hebben inzet. Darell heeft allebei. Hij was het cement tussen de stenen, de lijm die OSM’75 bij elkaar hield. Overal waar een duel was, daar was hij. Waar een bal vrij kwam, hij stond er. Mede door zijn werklust en winnen van de duels heeft OSM'75 het merendeel van de wedstrijd de controle kunnen houden.

Martijn Sybesma (SVMM)

Martijn was de regisseur van het middenveld. Niet met wilde gebaren of grote woorden, maar met slim spel en timing. Hij verdeelde het spel, dirigeerde zijn ploeg en zorgde dat iedereen wist wat er moest gebeuren. En als het even spannend werd, stond daar keeper Rafie achter hem, die verkeerde ook in topvorm. Samen waren ze de reden dat SVMM overeind bleef. Martijn doet niet aan praatjes, hij doet aan resultaten.

Raoul Sam-Sin (De Meern) 

Raoul heerste op het middenveld. Hij won praktisch ieder duel, verlegde het spel alsof hij een radar in zijn schoenen had en zorgde voor volledige rust in de ploeg. Waar anderen de bal blind wegschoten, legde hij ’m kalm klaar en speelde precies in de juiste kleur. Hij was de motor, het brein én de metronoom van het elftal. Simpel gezegd, Man of the Match zonder discussie.

Voorhoede.

We hebben gekozen voor een tweemans voorhoede, twee spelers die weten hoe de hazen(verdedigers) lopen. Zij weten als geen ander hoe daar mee om te gaan.

Jimme van der Glind (NITA)

Twee goals, één met de voet, één met het hoofd en allebei even belangrijk. Jimme werkte als een paard, joeg op elke bal en trok zijn ploeg over de streep tegen Weesp. De 3-2 zege kwam niet zomaar. Het was zijn energie die het verschil maakte. De man had de vibe van een spits in vorm, en dat straalde hij uit tot ver na het laatste fluitsignaal.

Bram Nomden(De Vecht)Aanvoerder

Hij was zaterdag opnieuw goud waard. Met drie doelpunten onderstreepte hij alweer zijn waarde voor het team. Hij is al jaren een stabiele factor binnen de ploeg: hard werken, slim spelen en telkens op het juiste moment gevaarlijk. Door zijn goals en assists maakt hij het verschil, en ook nu begint de teller weer te lopen. Drie keer scoren is natuurlijk mooi, maar het is vooral zijn constante bijdrage die telt. Zoals zo vaak, betrouwbaar, effectief en precies wat het team nodig heeft.

De sterrenbank.

Zoals gezegd het was een loterij die bepaalde wie er start en wie eerst even rustig de boel kan aanschouwen voordat hij zijn fabelachtige techniek kan etaleren.

Wesley Out (Eemnes)

Na twee jaar afwezigheid weer onder de lat, was afgelopen week van cruciale waarde. Met een paar katachtige reflexen hield hij Eemnes op de been en voorkwam hij zeker ogende doelpunten. Hij straalde rust en vertrouwen uit richting zijn defensie, coachte constant en pakte alles wat binnen zijn bereik kwam. In de momenten dat het spel echt onder druk stond, was hij de rots in de branding en toonde dan ook waarom Eemnes graag een beroep op hem doet!..

Martin Imade (UVV)

Viel in met energie die het hele veld deed opleven. Balvast, beweeglijk en met loopacties die je als coach inlijsten. Zijn inzet was een reminder, invallers kunnen het verschil maken.

Michiel Roosendaal (SDO)

Michiel begon op de bank, maar eindigde als publiekslieveling. Zijn opdracht was simpel; “schakel die gevaarlijke linksbuiten uit.” En dat deed hij  met verve. Voor rust was de tegenstander nog overal, na rust nergens meer te bekennen. Michiel zat er kort op, pakte slim zijn momenten en hield het simpel. Geen poespas, geen gekke trucjes  gewoon degelijk, zoals een echte ster speelt.

Luque de Gooijer (Altius).

De “onzichtbare” ster is al een paar weken Luque. Beloond zijn goede spel afgelopen zaterdag ook door de 1-0 te maken. Hij is misschien voor de buitenwacht niet altijd zichtbaar met assists of doelpunten. Maar voor de ploeg heel belangrijk met het veroveren van de bal en het opzetten van aanvallen.

Ruben Jansma (DEV Doorn)

Ruben speelt alsof hij nooit moe wordt. Hij liep, rende, sprong, tackelde, en liep daarna nog een rondje extra  gewoon omdat het kon. Minstens 10 kilometer in de benen, maar geen moment dat zijn intensiteit afnam. En dat allemaal met de felle zon in z’n gezicht en het zweet op z’n voorhoofd. Als er ooit een prijs komt voor “Meeste meters in november”, dan is deze speler de winnaar.

Achraf Toufiki (DOSC)

De maestro van DOSC. Achraf liet het spel vloeien als een zomerse bries in november. Hij verdeelde, versnelde en vertrouwde volledig op zijn techniek. Terwijl anderen naar adem snakten, stond hij met opgeheven hoofd te dirigeren. Het leek soms alsof hij meer tijd had dan de rest. In de vorm van zijn leven? Absoluut. En dat al wekenlang.

Wat een sterrenteam, likkebaardend anders kunnen we niet zeggen! Wil jij ook ooit eens in een sterrenteam komen dan is de opdracht duidelijk. Beter je best doen dan wat je tot nu toe doet!

tot volgende week