6e Marks facilitaire dienstverlening sterrenteam

Het lijkt wel of er een meteorietenregen over het sterrenteam is neergedaald, want voor het eerst sinds mensenheugenis werden er maar liefst 17 sterren aangedragen. Nog vijf erbij en de KNVB mag alvast de papieren in orde maken voor deelname aan het allereerste WK Sterrenteam, stel je de groepsfoto maar eens voor!

De waarnemers langs de lijn wisten niet waar ze moesten kijken. Jonge talenten die voor het eerst het heilige gras betraden, debutanten die zonder angst hun duels aangingen, en routiniers die nog altijd de juiste snit in hun passes lieten zien. Het was een feest voor de fijnproever, een buffet van balgevoel, strijdlust en pure voetbalvreugde.

Wie iets minder ontspannen genoot, was onze nieuwe bondscoach. Waar hij vorige week nog fluitend met een potloodje de opstelling kon invullen, kreeg hij ditmaal een namenlijst waar zelfs Excel van zou vastlopen. De ene na de andere optie kwam voorbij, tot de bondscoach uiteindelijk met een rood hoofd en twee paracetamolletjes besloot: “Ik moet hier een nachtje over slapen.”

En zo geschiedde, tot diep in de nacht brandde het licht in het trainershok. Koffie, krabbels, en het onvermijdelijke, een paar tactische schuifpuzzels. Want ja, met zóveel middenvelders kon hij niet anders dan overschakelen op het gloednieuwe 1-4-4-2-systeem. Een formatie waar zelfs Cruijff zijn wenkbrauwen bij had opgetrokken, maar waarin deze sterren tot hun recht komen.

Het ging allemaal niet over rozen eerder over ruige tackles, scherpe keuzes en een dosis voetbalstress. Maar één ding is zeker als deze ploeg eenmaal het veld betreedt, zal niemand meer twijfelen waarom het sterrenteam zijn naam met trots draagt.

We gaan beginnennnnn.

Op doel.

Jesse Nomden (Faja Lobi KDS)

Jesse had geen zin in tegengoals. In de derde minuut pakte hij een penalty alsof het een simpele terugspeelbal was. Daarna stond hij als een levende muur, redde ballen met handen, voeten en waarschijnlijk zelfs een schouder. De tegenstander werd er horendol van  precies zoals wij het graag zien. Zijn ploeggenoten konden daardoor met een gerust hart vooruit spelen. Jesse bewees zaterdag dat een goede keeper een halve elftal is.

Verdediging.

Deze vier hebben echt geen boodschappenlijstje van de coach nodig om te weten wat ze moeten doen. Ze lezen het spel alsof het ondertiteld is nog vóór het gevaar ontstaat, weten ze al waar de bal heengaat. Gegarandeerd dat elke aanval op tijd wordt gesmoord, vaak nog vóórdat de tegenstander de middellijn over is. Routine, ervaring en een flinke dosis voetbalinstinct, deze achterhoede staat als een huis, met een slot erop waar zelfs de beste spits zijn tanden op stukbijt.

v.r.n.l.

Rui Sedney (VV Jonathan)

Rui is zo’n rechtsback die niet alleen verdedigt, maar ook even langs vijf man dartelt en scoort. Met drie competitiegoals staat hij bovenaan de ranglijst van aanvallende backs. Zaterdag was hij opnieuw beslissend en kreeg zelfs complimenten van de tegenstander dat gebeurt niet vaak. Alles klopte, verdedigend scherp, aanvallend dreigend en fysiek sterk. Een nachtmerrie voor elke linksbuiten.

Bram Dorrestein (TOV) Aanvoerder

Bram is de kapitein die je in elk team wilt. Hij dirigeert, coacht en doet er nog een schepje bovenop met twee goals uit standaardsituaties. Zijn kopkracht is legendarisch en zijn leiderschap nog indrukwekkender. De man die niet alleen het fort  bewaakt, maar ook de stand opent. Een echte veldgeneraal met scorend vermogen.

Stef Menken (Roda’46)

Stef was de stille kracht die alles dichttimmerde. Zijn positionering was zó goed dat hij bij wijze van spreken de tegenstander al opving voordat die wist wat hij ging doen. Won talloze duels, coachte zijn medespelers en hield het overzicht. Een verdediger met het brein van een schaakmeester en de inzet van een bulldozer.

Quinten Bustamente (BFC)

Quinten was overal. Blokte alles wat bewoog, won elk duel en stond als een rots. Zowel in de lucht als over de grond ijzersterk, en dat met de flair van iemand die precies weet wat hij doet. Hij leidde de verdediging met zelfvertrouwen en rust. Als hij in vorm is, dan weet je, BFC verliest niet.

Middenveld.

Ons middenveld speelt niet zomaar voetbal, ze spelen schaak op gras. Waar de gemiddelde grootmeester drie zetten vooruit denkt, zijn onze middenvelders al bezig met hun vierde. Terwijl de tegenstander nog nadenkt over “waar is de bal gebleven?”, hebben zij de volgende aanval al uitgekiend. Ze combineren als een goed geoliede machine, zien ruimtes die voor gewone stervelingen onzichtbaar blijven, dit middenveld straalt pure voetbalintelligentie.

v.r.n.l.

Khalid Khajouli (Elinkwijk)

Khalid speelde alsof hij drie longen had. Overal op het veld te vinden, verdedigend sterk, aanvallend creatief. Hij hield het middenveld in zijn eentje in balans en was dichtbij een doelpunt na een prachtige aanval. Zijn spelinzicht en werklust maakten hem de spil van het team. Khalid is de speler die een wedstrijd laat kloppen zonder dat je het altijd doorhebt  tot hij ineens de bal verovert en weer een aanval opzet.

Sem Moolhuizen (Forza Almere)

De maestro van het middenveld. Sem speelt met een rust die je zelden ziet. Waar anderen paniekvoetbal spelen, tikt hij de bal met één soepele beweging door tussen de linies. Hij leest het spel alsof hij het script al van tevoren kent. Met zijn overzicht, techniek en kalmte was hij de spil waar alles om draaide. Een stille artiest met een groot rendement.

Jip van Schadewijk (VVZ’49)

Jip speelde zaterdag alsof hij een PlayStation-controller in zijn schoenen had. De bal leek vastgeplakt aan zijn voeten, hij draaide tegenstanders dol en was betrokken bij bijna elke aanval. Een klein technicus met een groot hart. Zelfs als hij niet scoort, is hij bepalend en het publiek smult van zijn flair.

Emrullah Koc (Wasmeer)

Onzichtbaar voor het publiek, maar onmisbaar voor het team. Emrullah doet al het werk dat anderen laat schitteren. Hij wint zijn duels, houdt de bal in de ploeg en speelt altijd de juiste man aan. Vergelijk hem met Cocu, nooit overdreven opvallend, maar altijd op de juiste plek. Zijn teamgenoten weten, als Emrullah speelt, loopt het middenveld als een geoliede machine.

Voorhoede.

Twee spitsen die elkaar moeiteloos aanvoelen, de één de architect, de ander de afmaker. De aangever strooit met passes alsof hij een passer in zijn voet heeft, de ander ruikt kansen nog voordat de verdediger het gevaar in de gaten heeft. Samen vormen ze een dodelijk duo, verfijning gekoppeld aan instinct.

Met het middenveld als motor hoeven ze geen meters te verspillen, ze weten precies wanneer te wachten en wanneer toe te slaan. De één zet de lijnen uit, de ander trekt de trekker over. En als die twee eenmaal op stoom komen, is geen verdediging veilig dan weet je, het gaat spoken in de zestien.

Wilco de Birk (Graveland)

Een linksbuiten van buitencategorie. Wilco combineert kracht, techniek en een niet te stuiten werkethiek. Hij is altijd aanspeelbaar, creëert kansen uit het niets en helpt zijn ploeg in elke fase van het spel. Tegen Olympia was hij opnieuw de drijvende kracht achter de aanvallen. Als Wilco op dreef is, weet je dat er iets gaat gebeuren.

Mitch van den Berg (Oranje Wit Elst)

Spitsen worden afgerekend op doelpunten en Mitch leverde. Twee keer raak en constant aanspeelbaar. Hij werkte hard, hield verdedigers bezig en straalde vertrouwen uit. De waarnemer noemde het “een collectieve zege”, maar laten we eerlijk zijn, zonder Mitch was die collectieve glimlach iets kleiner geweest.

De sterrenbank.

Hierbij nogmaals, ook deze sterren gaan spelen, ze zijn niet minder maar voetbal is hard, keihard. Beslissingen zijn niet altijd fijn, maar het moet!!! In het sterrenteam blijft niemand 90 minuten zitten, iedereen krijgt zijn moment om te laten zien waarom hij dit sterren shirt draagt.

De eerste helft is dus nog even warmdraaien op de bank, wat grappen maken, een bidon aanreiken maar zodra de schoenen het veld raken, is het gas erop. Want in deze benefietwedstrijden draait het niet alleen om plezier en prestige, maar ook om inzet en beleving. En dat maakt het sterrenteam zo bijzonder, iedereen, van bankzitter tot basisspeler, laat z’n ster stralen.

Luca Irving (Hertha)

Eerst even op de sterrenbank, absoluut niet uit vorm. Integendeel, Luca is momenteel de minst gepasseerde keeper van de competitie. Wanneer het écht moet, is hij er  altijd betrouwbaar, altijd alert. Een sluitpost van formaat en een zekerheidje achterin. Hij gaat de 2^e helft spelen en het had net zo goed andersom kunnen zijn, dat Luca had gestart!

Martijn Brouwer (SEC

Soms zegt een invalbeurt meer dan negentig minuten speeltijd  dat bewees Martijn Brouwer afgelopen zaterdag. Hij wist precies wat zijn ploeg op dat moment nodig had energie, strijdlust en betrouwbaarheid. Als rechtsback won hij werkelijk elke 50/50-duel, bracht rust waar het moest en vuur waar het kon. Martijn kende zijn rol binnen de groep en vulde die voorbeeldig in. Zijn optreden was een toonbeeld van mentaliteit en teamspirit  precies daarom staat hij terecht is ons sterrenteam.

Daan van der Werf (Saestum)

Twee weken geleden nog bij het tweede, nu een vaste waarde achterin. Daan speelt met lef, focus en volwassenheid. Duels winnen is zijn hobby, zuivere passes zijn zijn handelsmerk. Hij straalt rust uit, en dat terwijl hij pas net de overstap maakte naar de A-selectie. Een voorbeeld voor elke jeugdspeler die droomt van het eerste.

Jacob Ottenheim (SVMM)

Debuutwedstrijd. Eerste corner. Eerste goal. Jacob had een droomstart die elke jeugdspeler in gedachten heeft. Hij koppelt enthousiasme aan volwassen spelinzicht en laat zien dat hij zijn plek in het eerste dubbel en dwars verdient. Als hij zo doorgaat, is dit nog maar het begin van een prachtige carrière.

Jayden Sneijder (OSM’75)

Basisdebuut en meteen de absolute uitblinker. Jayden rende de linkerkant plat, gaf een assist en had eigenlijk een doelpunt verdiend. Zijn snelheid en drang naar voren zorgden voor constante dreiging. Hij speelde met flair, durf en het vertrouwen van een veteraan. De naam Sneijder blijft een garantie voor voetbalintelligentie.

Mark Verburg (Delta Sports'95)

Mark was de alleskunner van de dag. In balbezit zorgde hij voor gevaar met loopacties en passes, verdedigend corrigeerde hij overal. Scoorde ook nog de 2-0 en werd terecht uitgeroepen tot man van de wedstrijd. Een complete voetballer die het team beter maakt door simpelweg op het veld te staan. Mark we gaan zeker de 2^e helft van je genieten!

Beste spelers, je ziet het. De waarnemers zien alles. Dus zorg dat er komende week net zo mooi sterrenrapport over jou op het VMN bondsbureau wordt gedropt!

Tot volgende week